Yuxumu qarışdırmışam...

Əqrəbdən asılan fikirlər

udur gecə saatlarını.

Zamansız qaranlıq asılıb pəncərədən,

Ayın son işartıları yox olur göy üzündən.

Əriyən gecə səhərə doğru axır,

pərdənin solan gülləri

maddım-maddım üzümə baxır.

Xəfif, çox xəfif bir rüzgar əsir

dolaşıq düşüncələrdən.

Olmadığım gecə hələ qurtarmamış

səhərın gümanları yapışıb

qapımın darıxan dəstəyindən.

Qulağıma qışqırır itən zaman,

dağılır boş məkan.

Bu gecə sən yoxsan yuxularımda,

bu gecə mən yoxam yuxularında.

Gecə də mənim deyil gündüzlərim tək.

Zamansız qaranlıq asılıb pəncərədən.

Zamansız qaranlıqda

həsrətim, intizarım,

zamansız qaranlıqda

saatın əqrəbindən

asılı qalmışam mən...