Yenə hava bulanıq, bir az da isti-ilıq,

Kimə baxsan sükutdur, hara baxsan yalqızlıq.

Gözə dəyən qəm-kədər, dodağa dəyən hüzün,

Azıb qalıb hardasa aydınlığı gündüzün.

Sirrinə bürünübdür kölgələrin sonalar,

Ayrılıqdan öncələr, ayrılıqdan sonralar.

Əsirinə çevrilib dumanın, bu oba da,

O ölü dalğaların ortasındakı ada...

Bu ağaclar, o kollar... necə töküb qaşqabaq,

İçimdəki kamanın iniltisinə bir bax..

Titrədir əllərimi qəlbimin sarı simi,

Xatirələr gözümdə mələşir quzu kimi.

Əlim, ayağım, canım sıxılır addım-addım,

Mən həyatın şəklini çəkib, baxıb, yaşadım.

Gözlərimin önündə zühur edən mənzərə,

Kim od deyə bilər ki, şam Adilə Nəzərə...