Şakir Xanhüseyn - SÖNÜB çoxu...
SÖNÜB çoxu...
çiçəklər ətriylə solur,
kədərləri şeh olur.
uzaqların yaxınlığını eşitmişdim,
gördüm yaxınların uzaqlığını...
sönüb çoxu,
sınıb çoxu.
ayaq yorğunu yollar
sərilib yerə üzüqoyulu....
son nəğməsini oxumamış
vurulur qular,
axmır, baş götürüb
elə bil harasa gedir sular...
qələmlər üşüyür
sözlərin alovunda.
həyatlarımız çırpınır
ölümün tilovunda...