Saqif Qaratorpaqdan YENİ ŞEİRLƏR
***
Çox gözlədin,çıxmadı qanadların,uçasan,
Yüyürüb bir sevginin arxasınca yıxıldın.
Bir yetim bənövşəydi ümidin kol dibində,
Bir gecikən bahara göz açınca yıxıldın…
Sən demə yalan imiş div də,qızıl alma da…
Eşitdiyin nağılın hamısı boşa çıxdı.
İçib göz yaşlarını dərdin elə böyüdü,
Çoxu küsənib dedi,bəxtəvər dağa çıxdı.
İndi özün tutuşub öz oduna yanırsan,
Bir əlçim bulud da yox,qəzəbini soyuda.
Dərdini danışmağa bir uçuq divar da yox,
Axı uşaq deyilsən,səni kimsə ovuda.
Bəs kimə üz tutasan,kimə gileylənəsən?
Dünya çoxdan beləymiş, vəfasız çıxdı hamı…
Deyirdi “qayıdacam” o zalım balası da…
Gedənlər geri dönmür,yollar udur adamı.
Nə gələn var,nə gedən…durnalar köçüb gedir.
Qapını külək döyür,pəncərəni yağışlar…
Sən onun günahından ürəyində keçmisən,
Nə ola,dönüb deyə bircə dəfə “bağışla...”
***
Sən gələndə gec olacaq,yaman gec...
Görəcəksən,qar basıbdı yolları.
Bağlayıbdı bizə gedən cığırı
Topa-topa böyürtkən kolları.
Soruşarsan,çoxu deyər bilmirəm,
Biri dəyər,keçən payız görmüşəm.
Bir dəli də gülə-gülə söyləyər:
-Dünən yolda ona salam vermişəm...
Pəncərəmdə hörümcəklər tor qurub,
Bağlı qapım susub elə haçandan.
Biri deyər,köçüb gedib deyəsən,
Neçə vaxtdı çörək almır dükandan.
Neçə aydı bəlkə yanır beləcə,
Söndürən yox eyvandakı lampanı.
“İndi gələr,qoy bir az da gözləyim,
Hələ məni yanıltmayıb gümanım.”
Axşam düşər,gediş-gəliş kəsilər,
Axşam düşər,başın üstə ay doğar.
Əl-ayağın buza dönər soyuqdan,
Buz bağlayan kipriklərin yumular...
Ağ nərgizlər çiçək açar yuxunda...
Ya yatmısan,ya da elə donmusan...
Bir doğma səs səni qəfil ayıldar:
-Gedək evə,burda niyə durmusan?!
***
Uşaq deyiləm ki,küsüb də gedəm,
Getməyə elə bir yerim də yoxdu.
Elə dilə tutdun,danışdım nə var,
Daha gizlətməyə sirrim də yoxdu...
Başımı qoymağa bir diz qalmadı,
Nə varsa əlimdən aldı bu torpaq.
Elə söylənirəm özüm-özümə,
Gücüm deyinməyə yetirmiş ancaq.
Üzümü söykəyim kimə,ağlayım?
Gözümü sıxmağa bir çiyin yoxdu.
Nələrsə qazandım,varımdı...amma,
Heyif, öyünməyə heç nəyim yoxdu...
Nakam arzuların cəni gözümdə,
Kövrək ümidlərin itən yeriyəm.
Biçilmiş zəmiyəm,calınmış otam,
Yıxılmış ağacın mən də biriyəm...
Mənə ərk edənlər elə çoxdu ki...
Hamı məndən küsür...mən kimdən küsüm?
Gizlicə gözümü sıxım qəlbimə,
Hamıdan xəbərsiz özümdən küsüm...
***
Çoxdan gözə almışam,
Çoxdan...unudulmağı.
Kimsəyə yük olmasın
Sinəmdəki eşq dağı.
Kürəyimi söykəyib
Bir palıd ağacına,
Susmuşam...ancaq ruhum
Gecə-gündüz uçunar...
Səssizliyin içində
Batan bir səsəm mən də.
Tanrım,bu son cəzamı,
Neyləsin indi bəndə?!
Üşüyür minarədən
Yüksələn azan səsi.
Dərdimi danışmağa
Heyif,yoxdu bir kəsim.
Kim yetər qoxlanmayan
Güllərin harayına.
Kim bilir, nə düşəcək
Qismətinə,payına.
Gecənin köynəyini
Yarıb çıxdım işığa.
Bir babat nağılım var,
Özümə danışmağa.
***
Bəlkə də ən çətini
geri dönməkdi elə.
Qoyub gəldiyin ocaq
demə dönübmüş külə...
Sel yuyub,su aparıb
sən getdiyin yolları.
Qurumuş budaq kimi
düşüb yana qolların...
İndi könül evinin
divarı göy mamırdı.
Tavanı damır elə,
deyirsən,nə yağmurdu?
Təzə ocaq çatmağa
bir dənə kibritin var.
Bu yağmurlu havada
o da çətin alışar...