Boyum uzanan,

səsim çıxan kimi yük daşıdım !

Bu dünyanın yəhəriylə,

qırmancıyla danışdım !

Mənim balam,

sən,yanımda yeridikcə

bilmədim yükün ağrısın !

Böyüdün,

yük vurdular sənə də

duydum yükün ağrısını !

Ayağıma nal vurdular,

çapdılar çölün düzünə !

Yük altında yol yeridim,

ölmədim sənin üzünə !

Neynim,

danışa bilmirdim

köpüklüydü ağzımda söz !

Bütün bədənimin yerinə danışırdı gözüm

köz-köz !

Sürürdülər işıq gələnə

süfrə açırdı qaranlıqlar !

İt hürən tərəfdə qalmışdı

bütün ayrılıqlar !

Dünya üstündə boş gedir,

altında dolu gedirsən !

Özgə yükünün altında,

ömrünü yalın gedirsən !

Bilirsən,

üstündə yük kimindi.

Bilirsən,

Adamlarda yükündü !

Və bu Adamlardan hürkürdüm,

hər günü yük götürəndə

ölümə qol çəkirdim !