Əbülfət Mədətoğlu : - Anmaq istəyəndə...

Sanki qor səpilib, tikan döşənib
Səsimi boğaraq durduğum yerə...
Elə istəyirəm bu anımda O -
Səhəri açmağa ipucu verə!..
Canım lalıxlayıb, - ağrı kirkirə
içimlə bərabər çölüm üyünür...
Xəyal yönəltdikcə məni zikirə -
Nəfəsim üşüyür, gözüm böyüyür...
Sükutun dərirəm soyuq otağın
Mənə xatırladır solan yarpağı...
Anmaq istəyəndə qədər ortağın -
Ovucla , bir xışma qara torpağı....