...

Ayaqqabım yırtılardı

Böyüyəndə ayağım.

ayağınız böyüməsin deyə

dua etmisinizmi heç?!

Sərhəddin

tikanlı məftilləri kimi görünərdi

kasıb uşaqlarının gözündə

məktəb bufetinin qapısı.

O sərhədi keçə bilmək

alın yazımıza qarşı

ən böyük üsyan idi.

bəlkə də həyatımızın

ən böyük inqilabı.

Anamın erkən ağaran saçlarında

görünürdü

ala bilmədiyi oyuncaqlar.

Taleyin oyuncağına çevrilmişdik.

Bəs hardaydı

Körpələri sevən Tanrı?!

Hindus olmasaq da,

Atamızın cibinə görə

bölmüşdülər bizi

sinif otaqlarında

Kastalara.

Dəniz suları okean sularına

qarışmadığı kimi

Bizi qarışdırmazdılar...

Heç də sevgidən udmur

Okean balıqları

Dəniz balıqlarını.

Paltarının yamağını gizlətməkdi

varlıların gözündən

Kasıb uşaqlarının oyunu.

Kişilər ağlamaz deyən anam

yerimə özü ağlardı.

Nağıl söylərdi,

göydən üç alma düşməzdi nağıllarında,

deməzdi bunu anam-

birdən ürəyimiz alma istəyər...