Bir sükutu yükləmişəm içimə

Otaq boyu gəzdirirəm, nazlanır...

Elə bil ki, qar əriyir , gücümə -

Hakim olan sükut isə , yazlanır!..

Sıxır məni altdan- üstdən yer və göy

İkisinin arasında girincəm!

Həyat adlı bu zindanda sən az döy -

Mən onsuz da ,doğulandan bürüncəm!

Dəyirmanın "çax-çax"-ından yorulub

Boş qoymuram heç bir zaman dənliyi...

Nə olsun ki, son damlam da sorulub -

Sovurublar , canımdakı şənliyi...

Bəllidir ki, kədərlidi batan gün

Gecə boyu gülümsəyir doğan Ay!..

Mən dilinin ucundakı bir düyün -

Düşünəndə, onda məni ulduz say!..

...Otaq boyu gəzdirdiyim sükutun,

Hiss etdim ki, bir az qaçdı dodağı...

İnanmadı, nə zamansa tənhalıq -

Tam könüllü , unuda bu otağı!

!..