Bu gün mənim üçün xüsusi bir gündür. Bu gün yalnız bir dostumun deyil, həm də bir şairin, bir igidin, bir Vətənin oğlunun doğum günüdür. Emin Piri – qələmi silaha, sözü mərdliyə, ürəyi Vətənə çevrilmiş bir insan. Onu dost adlandırmaq mənim üçün şərəfdir. Emin yalnız sözün sehri ilə yaşayan bir şair deyil, həm də ikinci Qarabağ savaşında döyüş ruhunu, cəsarətini göstərmiş bir baş leytenantdır. Həm poeziyada, həm həyat meydanında onun addımları iz buraxır.

Eminin şeirləri onun ruhunun güzgüsüdür. Hər bir misrasında həm içindəki yanğı, həm də həyat həqiqətləri görünür. Onun poeziyası sadəcə bədii ifadə deyil, bir həyat fəlsəfəsidir.

Eminin varlığı mənim dostluq dünyamı işıqlandıran bir çıraq, şeirləri isə ruhumu titrədən bir musiqidir.

Onun poeziyasında həyatın bütün çalarları var: sevgi və həsrət, savaş və şəhidlik, uşaqlıq ağrıları və saf xatirələr, Tanrıya üsyan və eyni zamanda Ona sığınmaq. Emin Pirinin şeirləri təkcə sözlərdən ibarət deyil – hər misrası qan, hər bəndi nəfəsdir.

“Aramızdakı uzaqlıq dönər Berlin divarına. mənim ürək ağrılarım külüngdü sənin əlində.” – Bu misralarda sevgini ayıran divar Berlin səddinə bənzədilir, amma ümid də var: ürək ağrısı külüngdür, yəni sevgili istəsə, o divarı dağıda bilər. Eminin şeirləri həm həsrətin acısını, həm də ümidin işığını daşıyır.

“Yolun çox uzaq bura eybi yox, xəritədə barmaqların sığallasın Sumqayıtı.” – Doğma şəhərə həsrət, torpağa sevgi – Eminin qəlbində daim yaşayan duyğudur. Burada Sumqayıt yalnız bir şəhər deyil, həm də uşaqlığın, gəncliyin, köklərin rəmzidir.

Bəzən şair sevginin cazibəsini zarafatlı, amma kəskin bənzətmələrlə ifadə edir:

“Dodaqlarını görəndən unutdum vegetarian əhdini.” – Sevgi insanı bütün qərarlarından döndərəcək qədər güclüdür. Bu misra həm təbəssüm doğurur, həm də sevginin əvəzolunmaz gücünü göstərir.

Sevgi onun şeirlərində həm də ibadət məqamına yüksəlir:

“Sevgi namazını qılaram, səndə canamazım olar sinən, göbəyin mən möminin möhürü...” – Burada sevgi bir ibadət, eşq isə müqəddəs səcdədir. Emin Pirinin şeiri məhz bu ucalığı ilə oxucunu heyran edir.

“Mən hər gecə təkliyin başını qoydum Tanrının dizinə.” – Bu misrada insanın yalqızlığı, amma eyni zamanda ilahi sığınacaq axtarışı var. Eminin fəlsəfi qatları onun poeziyasını daha da zənginləşdirir.

Onun uşaqlıq xatirələri də şeirlərində acı bir yaddaş kimi canlanır:

“Kasıb uşaqlarının oyunu paltarının yamağını gizlətməkdi.” – Bu misra təkcə uşaqlığın yoxsulluğunu yox, həm də bir nəslin taleyini təsvir edir. Həyatın sərt üzünə qarşı kiçik, amma şirin üsyanlar.

“Tanrım, sənin də yanında yalançı oldum, göndərə bilmədim əmanətini. Sənə də can borcum qalıb, nisyə dəftərinə yazarsan məni.” – Burada insanın Tanrı qarşısındakı hesabatı, acizliyi görünür. Emin Pirinin sözündə həm üsyan, həm də səmimi etiraf var.

“Əllərindən bir ovuc su istəyən ürəyimi oxuyardın. Və lövhəyə iri hərflərlə yazardın: H2O…” – Burada sevgi məktəb illərinin sadəliyində, təmizlikdə canlanır. Eşq saf su kimi, həyat qədər zəruri bir duyğuya çevrilir.

Şair bəzən özünü də sərt və çətin xarakterli biri kimi təqdim edir:

“Bir az atəş, bir az suyam, bir az da qütb soyuğuyam…” – Bu, insan ruhunun ziddiyyətlərini ifadə edən gözəl bir metaforadır.

Vətən, müharibə və şəhidlik mövzularında Eminin misraları daha da ağır, daha da yandırıcı olur:

“Hər əsgər tabutu bir ağ gəlinliklə köçər...” – Burada müharibənin dəhşəti, bir tabutun arxasında qalan arzular, ümidlər var.

“Şəhid məzarlarını mərmərə bükdük, daş qoyduq başlarına, qalxa bilməsinlər üzümüzə tüpürməyə.” – Bu misra isə həm vicdanın fəryadı, həm də cəmiyyətin üzünə tutulan güzgüdür.

Bəşəri mövzular da onun qələminin gücündən qaçmır:

“Küncə atılmış körpə bədəni əllərini açıb göyə – mən təsliməm, ana, yetər bu işgəncə!” – Bu bənd insanlığın ən böyük faciəsini, günahsız körpənin fəryadını sözün gücü ilə oxucunun gözünə soxur.

Eşq mövzusunda isə şair kainat miqyasında danışır:

“Mən “Big Bang”dən doğulmuş işığına ac qalaktika, qollarım planet, sən Günəşə dolanır.” – Burada eşq yalnız iki ürəyin deyil, bütün kainatın nəfəsi kimi təsvir olunur.

Əziz Emin, mən sənin dostun olmaqdan qürur duyuram. Səninlə söhbətlərim də, sənin şeirlərini oxumağım da mənim üçün böyük şərəfdir. Sən həm mərd əsgər, həm də böyük şairsən. Qələminlə də, silahınla da tarix yazmısan. Səninlə dostluğumuz mənim həyatımda çox qiymətli bir nemətdir. Hər dəfə görüşəndə, hər dəfə söhbətimiz bir misra kimi başlayıb bir dastan kimi bitir. Sənin qəlbinin saflığı, insanlığının bütövlüyü, dostluğunun səmimiyyəti mənim üçün böyük bir dayağa çevrilib. Bizim dostluğumuz sanki poeziyanın özüdür – bir misrada sevgi, bir misrada vəfa, bir misrada isə qardaşlıq yaşayır.

Sənin yaradıcılığın haqqında düşünəndə qəlbimdə qürur doğur. Şeirlərində sevgi bir ibadət qədər müqəddəs, uşaqlıq xatirələri bir tarix qədər ağrılı, şəhidlik bir bayraq qədər uca görünür. Sənin qələmin elə bir gücə sahibdir ki, oxucunu həm düşündürür, həm də titrədir. Mən inaniram ki, sən sözün gücü ilə daha çox qəlblərə yol tapacaq, Azərbaycan ədəbiyyatında öz imzanı qızıl hərflərlə yazacaqsan.

Sənə yaradıcılıq yollarında tükənməz ilham arzulayıram, hər yazdığın misra oxuculara ümid, işıq, güc versin. Qələmin daim iti, yolun daim işıqlı olsun.

Ən əsası isə — dostluğumuz əbədi olsun. Çünki mənim üçün dostluq şeir kimidir, onu yazmaq da, yaşatmaq da ürək istəyir. Səninlə olan dostluğumuz isə ürəyin ən dərin qatında doğulmuş bir şeir kimidir: səmimi, saf və əbədi.

Ad günün mübarək, əziz dostum, şair qardaşım Emin Piri! Sənin yeni yaşın həm ömrünə, həm də yaradıcılığına işıq gətirsin.

Sənin doğum günündə arzum budur ki, yolun daim açıq olsun, yaradıcılıq uğurların bol-bol gəlsin, qələmin sönməsin, sözün işıq saçsın.

Hörmətlə: Vüsal Ağa

08-09-2025 / Sumqayıt