Qəribə yuxular silsiləsindən...

Yuxuma tanış olmayan adamlar gələr,

gülərüzlü, əlləri

günəş şüalı,

dilləri ballı,

saçları çiçək-çiçək,

uzaqdan yol göstərərək,

çətinliklərdən çıxmağa,

bağlı qapıları açmağa

açar verərlər.

Yolum üstə

kiminsə diyirlətdiyi

ağır daşı qaldırmağa

güc göndərərlər,

“qorxma, biz burdayıq” – deyərlər

Görmədiyim,

ömrümdə kəlmə kəsmədiyim adamların,

yaxşılığından donub qalaram,

özümü xəcalətli sanaram,

göstərilən iltifatdan...

Yaxşılığım keçməyən,

görmədiyim adamlar

yuxumu zəbt edər...

Zamanla əl verdiklərimin,

kəsdiyi əlimə,

yaraladıqları ürəyimə

məlhəm sürərlər, əzizlərlər...

“Yaxşılıq toxumdur” – deyərlər,

əkmişdin, bitdi,

nə fərqi meyvəsin kim dərdi,

kim sənə göndərdi...

Əvvəl-axır bütün yaxşılıqlar

Allahdan sahibinə dönəndi” – deyərlər...

Denə, yuxumda heç vaxt görmədiyim

yağış üzlü,

işıq gözlü adamlar,

yuxuma gələnlər,

milyon il əvvəl edilən

zəncir kimi həlqələnən,

yeri göyə bağlayan,

ümidsizlərin harayına yetən,

bizi bizdən xəbərsiz qoruyan

yaxşılıq mələyinin özüymüş,

Yer üzünü dağılmağa qoymayan

yaxşı adamların yuxu üzüymüş...