v

SONET

Axı, siz kimsiniz, ey əzizlərim...

ey tanıdıqlarım, biz tanışmıyıq;

Günlər ötüb keçir, bir-birimizlə

bir kəlmə kəsib də heç danışmırıq...

Yaxınlar, nə lazım belə yaxınlıq,

bilmirəm dostlarıq, ya düşmənlərik...

Başa gələnləri-- bu ki nadanlıq--

anlayıb da başa düşməyənlərik?

Başına döndüyüm, başımı kəsmə,

əlimi səninçün daş altda qoydum...

Çalışdım özümü suda qurudum,

oğul, gözlərimi yaş altda qoydum...

Ömrümüz bir dəli ata qoşulu,

Fikirləş, ay qohum, düşün, a qonşu...

METEOHƏSSAS...

meteohəssas insanlara oxumaq olmaz

bu şeiri...

ürəyini çıxar köksündən qoy pəncərənin

ağzına, yahu,

soyuq su gəzdir özünlə, hələ çox

çarpışacaqsan ölümlə...

bir qolunu as boynundan, o biriylə yapış

dünyadan,

saxlamaq asan oldu bəlkə ələ keçirdiyin

bir heçnəyi...

son sözünü silahına söyləyən bir

döyüşçü qədər inamlı olmaq su üzündə

ocaq qalamaq kimi bir müşkül işdi...

meteohəssas insanlarla birgə yaşamaq

zülmdü...

bayquş ulartıları uğultu salan bir ortamda

sevgi nəğmələrindən həzz alınmaz...

uzatdığın əlini çək süfrədən

kəmali-ədəbnən,

nə yediyindən çox, kimnən yediyinə fikir

verirlər indi...

bir dadlı nəfəs almaq, özündən çox-çox

yüksəklərə can atmaq

meteohəssas insanlara qətiyyən olmaz;

hava seyrəlir çünki yuxarı qalxdıqca, ya...