Adilə Nəzərin ŞEİRLƏRİ

İLAHİ
Alıb qanadlarına həzin bir titrəyişlə,
Məni gətirdi yollar... sankı yaz yuxusuydu.
Yaradıcı dedilər buralarda adıma,
Bu, səndən nələrisə öyrənmək arzusuydu.
Nə dedimsə, bilirsən, səndən gəldi, İlahi,
Dediyim duyduğumun bir anlıq ifşasıydı.
Bir fəhmin işığıydı – gəldi qeyri-iradi,
Sənin yaratdığına heyrətin nidasıydı.
Bilmədim ki, nə oldu, necə oldu, yazaraq
Qübarlanıb hər sözə sərin-sərin əsməyim.
Çiçəklərin, güllərin dilləriylə susaraq
Misralar arasında gizlənmək istəməyim.
Əhvalıma baxmadı köksümdəki qərib quş,
Ötdü istədiyi vaxt, məni saldı zindana.
Nələr çəkdi bu yazıq, ağrılı, talesiz baş,
Qələmini qılınctək çevirəndə nadana...
Bu da qismətdir yəqin, sığındım kölgəsinə,
Həyat hər anlamıyla qaralıdır-ağlıdır.
Gələndə bu cırtdanlar, bu divlər ölkəsinə,
Bilirdim ki, yaşamaq ancaq səbrə bağlıdır.
Ta əzəldən belədir Adəm oğlunun halı,
Adilə, gözlə görək, yaxşı olar hasilim.
Mənə, səbr etməyə qələm verdin, İlahi,
Verdin ki, həm özümü, həm Səni yaza bilim.
***
Yerlə göyün arasında yol gedirəm
bir mənzilə gecə-gündüz.
Var olmaq üçün ölürəm
zərrə-zərrə, ulduz-ulduz...
***
Arada bir ilhamlanıb
can verirəm hərflərə -
qalan olsun...
EŞQə açdım qollarımı
yalan deyən yalan olsun...
Ağ kağızın üzərinə
qara ləkə salanadək
canımın canı üzülür.
İlhamım atır yuxarı –
iki sərtə düşənədək
qəlbimin qanı süzülür..
Danışıram qaşla-gözlə,
bir baxışla, iki əllə,
dinlə, susuram min dillə..
elə xoşbəxt oluram ki,
dindirəndə bircə güllə..
Mən ki, buralı deyiləm,
ayağım ilişib dünyaya...
Götür məni at Günəşə,
tulla Aya.
Şeir yazıb,
söz satıram bir alqışa –
onu da bir əl tozuna
alan ola, ya olmaya.