Sevinc Qərib : - GÜLÜŞÜNÜ GÖNDƏRDİN

Bu qərib axşamın səssizliyinə
hardansa gülüşün axdı, töküldü...
Evim işıqlandı,
qaranlığın beli büküldü,
könlümün qaşqabağı açıldı,
ruhum qara paltarını soyundu...
Gülüşünün rəqsinə oynadı
dodaqlarım,
çöhrəmdə dövrə vurdu
bir topa təbəssüm...
Xəyalını çağırmamışdım,
eləcə səni düşünmüşdüm.
Xatirələrə cığır açmışdım,
axşamın səssizliyindən
üşənmişdim,
gülüşünü göndərdin...