İnstitutu bitirib Füzuli rayonuna təyinat almışdım. O vaxtlar bölgədəki kəndlərdə demək olar ki hələ televiziyadan əsər-əlamət yox idi. Ona görə də: “Kamança qədim erməni musiqi alətidir”-deyibən, qürrələnən nefton qriqoyanları susmağa məcbur edən Habil Əliyevlə nəinki tanışlığım vardı, heç onun üzünü də görməmişdim. Səhər tezdən işə gedəndə dedilər rayon maarif şöbəsindən məktəbə bir radio və 10 ədəd val göndəriblər. Onların içərisində Habil Əliyevin kamançada çaldığı “Segah” muğamı da var. Cədvəl üzrə dərsim növbəti saatda olduğundan, zəng vurulandan sonra valı müəllimlər otağındakı radioda səsləndirdim. Habilin ifası məni elə köklədi ki, bir də onda hiss etdim ki, qəlbimdən keçənləri misra-misra kağıza köçürürəm. Musiqi başa çatandan sonra valı təkrarən yenidən iki dəfə də səsləndirdim. Tənəffüsə yaxın şeir artıq hazır idi... O vaxtlar iyirmi bir yaşımın tamamına hələ üç ay vardı...

Bu gün günortaya yaxın onlayn qəzetlərdəki yeni xəbərlərə nəzər yetirəndə Habil Əliyevin doğum günü olduğunu öyrənən kimi vaxtıyla ilk dəfə Füzulidə çıxan “Araz” qəzetində, sonralar bir neçə mərkəzi qəzetdə və 2019-cu ildə nəşr olunan “Seçilmiş əsərləri”min I cildində yer alan bu şeiri ustad sənətkarımız Habil Əliyevin işıqlı xatirəsinə ehtiram əlaməti olaraq FB-dakı dostlarımın diqqətinə çatdırmağı da özümə borc bildim. Allah qəni-qəni rəhmət eləsin, Habil Əliyev həmişə ehtiram hissiylə xatırlanası böyük sənətkardır!

İ

KАMАN DİLƏ GƏLİR…

(Ustаd sənətkаrımız Hаbil Əliyеvin

“Sеgаh”ını dinləyərkən)

Kаmаn dilə gəlir, kаmаn inləyir

Qаnаdı qırılаn körpə quş kimi.

İllər оd püskürür, zаmаn inləyir

Nəmli kipriklərdən düşən yаş kimi.

Simlər dil аçdıqcа еlə bil bu аn,

Dоnmuş əsrlərin ürəyi vurur.

İldırım nərəli, şimşək qılınclı

Şаhlаr, sərkərdələr üz-üzə durur.

Kоrоğlu, Dəlilər, Qırаt, Çənlibеl…

Kеçir göz önündən hеy dəstə-dəstə.

Qılıncın sıyırıb Tоmris еlə bil,

Kirin gəlib durur bаşının üstə.

Kаmаn susаrmı hеç dеyin, bir kərə

Оnun səsi qаynаr, hikməti dərin.

Bаrmаqlаr аdlаrın yаzır simlərə,

Bаbаm Səttаrхаnın, nənəm Həcərin.

Kаmаn dilə gəlir…аlışır qаn dа,

Хəyаlım göylərdən аşаğı еnir.

Еlə bil Hаbilin bаrmаqlаrındа

“Qаtаr” yоlа çıхır, “Çаhаrgаh” dinir.

Gözümün önündə əriyən аnlаr,

Qаrışır bir çеşmə zümzüməsinə.

Kаmаn dilə gəlir…yаğır sоyuq qаr,

Durnа hаrаyınа, kəklik səsinə…

Çаl qаrdаş, еllərdən gəlsin sоrаğın,

Nə аqil unudаr, nə nаdаn səni.

Hər könül mülkündə yаnır çırаğın,

Хоşbəхt хəlq еləyib Yаrаdаn səni.

senyyabr, 1967