Əbülfət MƏDƏTOĞLU : - BÜLBÜL...
Yuxudan hövlank durmuşdun,
Səsinlə açdım səhəri...
Sən oxuyub durulmuşdun ,
Sinəmdə yatan qəhəri -
bülbül...
Tutub əlindən ruhumun,
Səsinə həyan etmisən..
Onu gördüyüm yuxumun
Hər anın bəyan etmisən -
bülbül...
Könül sirrimin sim-simin ,
Öyrənib yaydın o adı...
Mənim ömrümün tilsimi,
Ona etdiyim duadı -
bülbül...
İndi ən özəl sirr yerim,
Həm də sirr yayan dilimsən!
Nəyim var , al sənə verim -
Olanın hamsın bilirsən -
bülbül!