Nərd taxtasına atılmış iki qoşa zər kimi qarşılaşdıq, qoşalaşdıq bu fani dünyada. Qeyri-adi insan insan tipi bağışladın mənə, heç vaxt heç yerdə görmədiyim, belə demək mümkünsə, çox uzaqlarda axtardığım əlçatmaz, ünyetməz, hava, su kimi ehtiyacım olan ideal insan tipi. Elə bil səni illər öncəsi itirmişdim indi isə tapmışam.Öz ikinci tayımı, könül dünyamın açarını. Səni görəndə sevincimin həddi-hüdudu olmurdu, dilim topuq vurur, tutulurdu. Əlində ən sevdiyi oyuncaq olan məsum uşaq kimi idim.Eynilə bərk-bərk tutmağa çalışan uşaq kimi. Mən də səni itirməkdən çox qorxurdum. Az müddət bir yerdə olar sonra ayrılardıq. Gözlərim ardınca baxar-baxardı. Səhəri günü gözləyərdim. Gözümü saatın əqrəblərindən çəkməyərək, dəqiqələri sayaraq. O bir neçə saat mənə uzun bir qərinə kimi gəlirdi.Gözlərimi qapıdan çəkməyərək, nəzərlərimlə bağlı qapını dəlib, o taydan gəldiyin yolları baxışlarımla izləyərək, hətta belə demək mümkünsə iplə çəkərək, özümə yaxınlaşdırmaq, vaxtı azaltmaq, tezləşdirmək, gəldiyin yolu qısaltmaq istəyirdim.Tez qovuşmaq istəyi,hərarətini hiss etmək, duymaq arzusu, məndə baş qaldırmışdı.Suya möhtac torpaq kimi ehtiyac duyurdum sənə və bu görüşlərə.Sevgim alovlanır, alovlandıqca gur atəşi hər tərəfi sararaq məni özünə məftun, aludə edirdi. Hər gələn günü tezləşdirmək, görüşlərimiz bitməsin deyə, günü-günə calamaq istəyirdim.Hər gəlişini mənə Allahın bir hədiyyəsi kimi qəbul edirdim.İnsan həyatında bəzi anlar var ki,bütün ömrü bəzəyir. Səninlə keçirtdiyim həmən saatlar ömrümü mənalı edir, bəzək vururdu. Elə bil ovsunlanmışdım.Hara baxırdımsa səni görurdüm. Siman gözümün önündən heç getmirdi.

Özündə mərtəbənin, mənsəb və rütbənin heç bir əhəmiyyətini daşımayan sevgi, Allahın bir hikməti olmaqla bərabər, özündə şerdən yüksək bədiilik əks etdirməklə bütün məqsədləri həyata keçirə biləcək yeganə vasitədir.Sevgi insan fikrini dəyişmək üçün ən mahir bir müəllim kimidir.Sevgi müqəddəs ruhdan ilham alan, dünyanın əsasını qoyan canlı bir qüvvədir.Vəsfə gəlməyən sevgi həyatın özüdür. Sevgi Allahdan sonra qarşısında səcdəyə gediləcək Allahın insanın ruhuna bəxş etdiyi böyük aləmin kiçiyini özündə əks etdirən aynadır, güzgüdür. Bütün gözəlliklər səndən başlanır sevgi.Sevgisiz həyat mövcud olarmı?Əlbəttə yox! Rastlaşdığımız bütün xoşbəxt cütlüklər həyata, təbiətə nəvaziş və işıq saçan qüvvətli çağırış deyilmi? Sevgi öz varlığını yoxluqdan tapan, yatmış

2

ürəkləri oyadan, hətta ölumu belə öldürən əsl möcüzədir. İnsanın ilk sevgisində təbii bir inad olar ki, bu ilk sevgi heç zaman unudulmaz. Sevən insanların daxili,təbii sevgi ilə birləşdiyi zaman özü də bilmədən ilahi bir şey hiss olunur. O,ulduzlu gecələrdə yandırılmış bir çıraq kimi, başdan-ayağa qədər nur haləsi arasında olur. İşıq saçır. Qəlbən yüksəlir. Təbiət insanı məzlum yaratsa da, sevgi insanı mələyə çevirir. Ruhun sonsuzluğu ilə səma arasında gedən əsrasrəngiz mübadilə baş verir ki, sevən insan elə hiss edir ki, ondan nə isə ayrılır və ona nə isə nazil olur. Qəlbində nələrın baş verdiyini özü də deyə bilmir. Sanki sevginin nüfuz edən nuraniliyi qarşısında vəcddən yavaş-yavaş əriyir. Sevgidə insan daimi bir maqnetik  qüvvənin təsiri altında olur ki, görünməyən bir güc sevəni, sürətlə sevdiyinə tərəf itələyir. Zəriflikdən və məsumiyyətdən doğan eşqim sükut içərisində danışan hisslərlə bu sirli yollarda irəliləyərək incə qanadlı bəyaz mələk şəklində bələdçimə çevrildi, qəlbimin yoluna düşdü. Birlikdə bir həyat ümidi ilə irəlilədikcə ürəyimdə dodaqların danışır, səsini dinləyirdim. Beləliklə sudan saf, çiçəkdən təmiz sevgi dilimdə bir parça duaya dönüşərək ruhuma nəqş edildi, ona təzim etdi. Sevgi o qədər təbii bir hiss, nəliyi bilinməyən elə bir maddə, cövhərdir ki, su damcılarınin deşdiyi qayada olduğu kimi, sevgi də ətə-sümüyə bürünərək insanın vücuduna aşılanib ömürlük məskən salır. Ürək gözüylə sevən sevənin qəlbini duya, hətta görə bilir. Elə bil əlini uzatsa duyğularına çata biləcək kimi. Sevgi insanı gör necə dəyişdirir. Yerində bam-başqa adam oluşdurur. Bu təsvirə gəlməyəcək bir sirr, bir hiss, bir yorumdur. Sevənin gözündə sevilən insan yarımallaha çevrilir. Yerdəki müqəddəs Allaha!

Rəngsizlik rənglərin əsilidir. Kim bilir, sevgi bəlkə də dünyanı dəyişdirib, başdan-başa bu rəngsizlik üzərində sevgi rəngi olan, parlaq al qırmızı rənglərlə əvəz edərək, sevgi sözünü, sevgi dolu bir səslə hər dildə and sözünə çevirib, məbədə, ehkama dönuşdürəcək. Həyatımızı işıqlandıran təbəssümə bürüyəcək. Qəlblərdə məskən salaraq ürəkləri hərəkətə gətirən, qanımızın içərisində gəzən sevgi, kim bilir daha kimləri Leyliyə, Məcnuna çevirəcək. Onun unudulmaz xatirələrinin, həsrət ətri verən sevgisinin bir səssiz bahar kimi  buraxdığı dərin izlərini, ürəklərdə, beyinlərdə bir dastan şəklində daha kimlər özüylə əbədiyyətə daşıyacaq. Bu,"hörmətə layiq”, eşqin hökmdarına çevrilmiş əsl sevgilərdə, min-min olümü özündən kənar edərək, ölüm tufanının içərisindən keçib gələn bu xoşbəxt ölümlərdə, qüdsiyyətə qədər ucalan cəzbedici bir həyat vardır. Bir yandan da tale yaşları müxtəlif, lakin dərdləri bir olan, yaşamaq

3

əsaslarından məhrum edilən, gözüylə sevən, elə gözlərinin dərinliklərində də qeyb olan, gözlərinin qarasına, kölgəsinə sığınan, bitməyən ümidlərini dinləyən, heç yaşanmamış, cəsarətsiz, çarəsizliyinə yenik düşmüş, təpədən dirnağa qədər sevgi ilə dopdolu və zamanın qarətinə uğrayan, bu  həyat yollarında nəfəsləri belə tükənən gənclik eşqləri. Ah! Anlarla rəqabət apara bilməyən, amma düşüncələrinə də qadağan, yasaq qoya bilməyən, baxışları ilə yalvaran məsum, məşum və müqəddəs sevgililər. Sanki Allah insana, arzu etdiyini bu baxışlarda təcəssüm etdirmək iqtidarı vermışdir. Yaşamın açarı sevgi, sevənin dərmanı vüsaldır deyə boşuna söyləməmişlər.

"Eşqdir mehrabı uca göylərin,

Eşqsiz, ey dünya, nədir dəyərin?!

Eşqsiz bir adam bir neydir-qırıq,

Yüz canı olsa da, ölüdür artıq”.

Deyir, Dahi Nizami Gəncəvi. Beləliklə səni özümə bağlamaqdan ötrü əlimdən gələn bacardığım ən gözəl işləri etməyə çalışırdım.Hələlik ki, buna nail olmurdum. Amma ruhdan da düşmürdüm.Hissiyatım məni gələcəyə çağırır, iradəmə hakim olmağa səsləyirdi. Axı sevgi çox şeyə qadirdir.Başa düşürdüm ki, ən qəddar insan deyil (ifadəmə görə üzr istəyirəm) heyvan belə sevgi qarşısında acizləşir, əriyir sonunda isə qarşılıq göstərərək məğlub olur. Sevgimi isbat etmək üçün hər şeyə hazır idim. Özünü sevgilisi, sevgisi uğruna oda vuran,  pərvanə kimi. Öz sevgisi uğruna yanar şölənin ətrafında dövrə vuraraq, dolanaraq özünü oda yaxan, yandıran sonunda isə qurbana çevrilən pərvanə misalı.Beləliklə öz sevgimi şerlərə tökməyə başladım. Misraları ard-ardınca sənin adınla bağlayaraq inci kimi düzürdüm. Beynimin və qəlbimin dərinliklərində hər an, hər dəqiqə səni fikirləşirdim. Məhəbbət ürəyə düşəndə ürəyi şəfəqləndirir, öz işığını üzünə salır. İnsanın görkəmi də xoşbəxt, bəxtəvər olur. Sevgisi olmayan insan isə yetimləşir, acizləşir. Ömrü yarıda qırılır. Ümid məni əlimdən tutub aparırdı. Səninlə demək olar ki, səadətimi, xoşbəxtliyimi tapmışdım. Ehtiyac duyduğum bir parça xoşbəxtliyimi.Üzərindən iki il keçməsinə baxmayaraq o sevgi heç azalmayıb ki, əksinə artıb. Adın gələndə, telefonumun ekranında nömrən görünəndə ürəyim atır, həyəcanlanıram. Əyər sevgi həqiqi sevgidirsə heç vaxt ölməz, min illər keçsə belə. Sevincli-acılı gunlərimiz də oldu, kusub barışdığımız günlər də.İstəmədən fikirlərimizin toqquşduğu

4

vaxtlar da. Amma bir müddətdən sonra yenə də heç nə olmamış kimi ünsiyyət tapır, mehribanlaşırdıq. Hərdən gözlərimi yumaraq iki il öncəsindəki o günlərə göz gəzdirdikcə böyük fərqi hiss edirəm. Öz-özümə məhəbbətin ağrılı-acılı günləri, əzabı da xoşdur deyirəm. Çünki hər qaranlıq gecənin bir işıqlı sabahı olar.Evimizin abu-həvası təmamilə dəyişilmişdi.Bir neçə illik daşlı-kəsəkli keşməkeşli yollardan keçərək təkbaşıma keçirtdiyim boşluq sonunda dolmuş, yerini çox xanımın arzuladığı sevgiyə vermişdi.Üzümün ifadəsi, üz cizgilərim dəyişib, daha mülayim, daha cazibədar olub təbəssüm ilə əhatələnmişdi.Çünki, sidq ürəkdən, ülvi bir məhəbbətlə, göz işığı sevən kimi  sevirdım. Günlərim beləcə bir-birini əvəz edərək su kimi axıb, öz axarı ilə gedirdi. Gunlər həftələri, həftələrsə ayları əvəz edərək səninlə düz iki ili beləcə geridə qoyduq. Müntəzəm görüşməsək belə o məhəbbət odu ürəyimdə baş qaldıraraq qığılcımdan böyük atəşə, tonqala çevrilmişdi. Heç vaxt sönməyən, hətta ucu buludlara çata bilən iri bir tonqala. Ged-gedə ulduzumuz barışdı və sən başqalaşaraq mənə daha mülayim, daha real nəzərlərlə baxmağa başladın. Bu hal məni daha çox sevindirirdi. Fikirlərimiz üst-üstə düşəndə isə hər ikimiz sevinir, şad olurduq. Bu hala ürəyim fərəhlə döyünür, dağa dönürdü. Həyat doğrudan da çox qəribədir.Taleyin isə öz yazısı, öz şıltaqlıqları var. Nəyə nail olmuşdumsa bunu da öz sonsuz sevgimlə, sevgimin yenilməz gücü ilə qazanmışdım. Həyata baxışım başqalaşaraq sənə daha möhkəm, qırılmaz tellərlə bağlanmışdım. Səbr köməyimə gəlmiş, məni daha əzmli etmişdi. Elə bil taleyim öz əlimdə idi, hər şey ola bilərdi. Ürəyimdən gələn bir səs məni səsləyərək daha mətin, iradəli olmağa, heç nədən çəkinməyərək ürək gözü ilə irəliyə baxmağa sövq edirdi. Axı ürək hisslərin yuvasıdır. Mənə elə gəlir ki, bizim alıb-verdiyimiz nəfəs də eyni, ürəyimizin döyüntüləri də eyni döyünür. Gözlərimiz eyni yerə baxır, eyni şeyi görürük. Hətta sevinəndə də eyni, kədərlənəndə də eyni kədərlənirik. Sevgim məni yaşadır, cavan, gümrah saxlayır. Sevgi mənim ruhumdur, qol-qanad gərir üzərimə. Sevgi insana acı dili də unutdurur, sözlərinə bal-şəkər qatır, sevgidə yalnız insanın gözünə gözəlliklər görünür. Hətta sevgi olan yerdə çirkin də gözəl görünə bilir.

Eşq-öz üç hərfi ilə bütün dünyanı fəth edib. Ən qüdrətli sərkərdələrdən belə güclüdür sevginin gücü. Ya ölümə qalib gəlir, ya da öldürür. Hər ikisinə də qadirdir. Allah bizi birləşdirərək bəlkə də bir daha yer üzərində sevgisi güclü olan bir qadını nümayiş etdirdi.Bu mənəm ki, hal-hazirda da sevgim günəş kimi parıldayır; qaranlıq gecədə də, işıqlı

5

gündüzdə də olduğunu bəyan edir. Beynimlə, ağlımla dərk edərək, məntiqimlə hərəkər edərək, dözümlülük nümayiş etdirərək, qəti qərar qəbul edib təkcə səni, ən yüksək, güclü məhəbbətlə sevir, sevəcək və bu ali məhəbbəti ən uca mərtəbədə, zirvədə tutaraq, kirlətməməyə çalışacağam. Qəlbimin dərinliklərində isə sənin təmiz və müqəddəs adını həmişə qoruyacağam. Dimdiyində ağ qızılgül tutmuş göyərçin kimi yüksək səmaların ənginliklərindən süzərək hər zaman səni gözdən uzaqlarda, tərtəmiz bir dünyada gözləyəcəyəm. Gözləyəcəyəm ki, qoşalaşaraq, bir olaraq, əsl sevgini tərənnüm edərək, hər kəsə səadət bəxş edək. Göylərin qapısından hər kəsi alqışlayaraq sevgi yağışı yağdıraq. Günəşin şüaları kimi bərq vuraraq yerlərə sevgi ələyək.